Myasthenie is zelden een levensbedreigende ziekte. Het verloop van myasthenie is grillig en daarom moeilijk te voorspellen. De klachten kunnen in de eerste drie tot vijf jaar verergeren, maar worden daarna vaak min of meer stabiel. Verschillende factoren kunnen zorgen voor een tijdelijke verergering van spierzwakte. Dat gebeurt bijvoorbeeld bij een infectie of bij vermoeidheid door slaapgebrek of veel stress.
Door behandeling kunnen de klachten van spierzwakte verminderd worden. Bij sommige patiënten slaat de behandeling snel aan, terwijl bij anderen verschillende medicijnen geprobeerd moeten worden voordat de klachten onder controle zijn. Bij een groot deel van de patiënten stabiliseren de klachten na het opbouwen van de medicijnen. Een kleine groep, minder dan 10% van de patiënten, reageert helaas niet voldoende op de gebruikelijke medicatie en blijft hardnekkige klachten houden, waardoor ze regelmatig last ondervinden van de myasthenie en beperkt zijn in hun dagelijkse activiteiten. Er zijn aanwijzingen dat mensen met een thymoom vaker in deze groep vallen.
De impact van de ziekte kan per persoon sterk verschillen. Bij sommige mensen beperkt de spierzwakte zich tot de gelaatsspieren, maar ondervinden daarvan wel veel hinder in hun sociale functioneren. Ze kunnen bijvoorbeeld niet goed lachen of de spraak klinkt anders. Soms kan alleen al de aanwezigheid van dubbelzien behoorlijk hinderlijk zijn in het dagelijks functioneren. Sommige mensen krijgen alleen te maken met spierzwakte in hun gezicht, maar ondervinden daarvan wel veel hinder in hun sociale functioneren. Anderen hebben vooral zwakte in de arm- en beenspieren en worden daardoor vooral in hun mobiliteit beperkt. De gevolgen voor het dagelijks leven en de sociale contacten hangen ook af van de gebruikelijke dagelijkse activiteiten en de leeftijdsfase van de patiënt.