Immunosuppressieve geneesmiddelen werken door het immuunsysteem te onderdrukken, waardoor het lichaam minder antilichamen aanmaakt. Dit kan helpen om de symptomen van spierzwakte en vermoeidheid te verminderen en kan leiden tot een verbetering van de kwaliteit van leven van patiënten. Echter, omdat deze medicijnen het immuunsysteem verminderen, kan het risico op infecties toenemen en daarom is het belangrijk om nauwlettend te worden gevolgd door een arts tijdens de behandeling.
Het is belangrijk om te begrijpen dat de keuze voor een bepaald immunosuppressief medicijn afhankelijk is van de individuele omstandigheden van de patiënt, en dat een arts de beste behandeling kan aanbevelen op basis van de specifieke situatie.
Prednison
Om de abnormale antistoffen die myasthenie veroorzaken te onderdrukken, kan prednison/prednisolon worden gebruikt om de afweer te ondedrukken. Vanwege de nadelen van langdurig gebruik van prednison, wordt dit middel meestal voor korte tijd in een hoge dosering gebruikt. Op lange termijn wordt geprobeerd dit middel zoveel mogelijk af te bouwen en er het liefst helemaal mee te stoppen. Prednison kan dan worden vervangen door andere immunosuppressieve middelen, die er langer over doen om te werken (3-12 maanden), maar minder bijwerkingen hebben.
Bekende gevolgen van prednison zijn: een opgezet gezicht, gewichtstoename, hoge bloeddruk, verhoogd suiker in het bloed, botontkalking, stemmingsveranderingen, verminderde wondgenezing en infecties. Een langdurige behandeling met prednison kan onder andere leiden tot botontkalking, waardoor ook altijd preventief calciumtabletten gegeven worden om dit tegen te gaan.
Azathioprine
Dit medicijn vermindert de activiteit van het immuunsysteem en wordt vaak gebruikt als onderhoudsbehandeling bij myasthenia gravis. Het kan echter enkele maanden duren voordat het effect merkbaar is.
Andere afweeronderdrukkende medicatie
Andere geneesmiddelen zijn mycofenolaat mofetil, ciclosporine en methotrexaat. De effectiviteit van deze middelen is in onderzoek omstreden, maar bij sommige patiënten heeft het zonder meer een toegevoegde waarde.
Intraveneus immunoglobulinen (IVIg)
IVIg werkt door tijdelijk de werking van de antilichamen die MG veroorzaken te blokkeren. IVIg is een tijdelijke behandeling, en de effecten houden meestal enkele weken tot maanden aan. Patiënten kunnen regelmatig behandelingen nodig hebben om de symptomen te blijven controleren.
Plasmaferese
Door plasmaferese wordt het vloeibare plasma uit het bloed waarin de antistoffen zitten, gescheiden van de overige onderdelen van het bloed. Vervolgens wordt het plasma vervangen door een eiwithoudende vloeistof en wordt deze samen met de overige onderdelen van het bloed teruggebracht in het lichaam. Deze behandeling vindt plaats in het ziekenhuis op de afdeling. Daarbij wordt het bloed met een infuus van de ene arm via een speciaal apparaat naar een infuus in de andere arm geleid.
Plasmaferese is een intensieve behandeling en wordt daarom alleen in noodgevallen of soms ter voorbereiding op een operatie toegepast. Omdat de aanmaak van antistoffen gewoon doorgaat, houdt het effect van deze behandeling meestal niet lang aan.
Nieuwe geneesmiddelen voor de behandeling van MG
Rituximab
Rituximab is een medicijn dat zich richt op de B-cellen van het immuunsysteem, die verantwoordelijk zijn voor de productie van antilichamen, waaronder de antilichamen die gericht zijn tegen de acetylcholinereceptor (AChR) bij MG. Door de B-cellen te vernietigen, kan de productie van antilichamen worden verminderd en kunnen de symptomen van MG afnemen.
Complementremmers
Complementremmers zijn medicijnen die de activiteit van het complement-systeem remmen, een onderdeel van het immuunsysteem dat betrokken is bij de vernietiging van spiercellen bij MG. Eculizumab is een voorbeeld van een complementremmer die bij MG wordt gebruikt. Het kan de schade aan de spieren verminderen die wordt veroorzaakt door de aanval van het immuunsysteem.
FcRn-blokkers
FcRn-blokkers zijn medicijnen die zich richten op de FcRn-receptor, een receptor die betrokken is bij de recycling van antilichamen in het lichaam. Deze medicijnen kunnen de hoeveelheid antilichamen die gericht zijn tegen de AChR verminderen, waardoor de symptomen van MG kunnen afnemen. Een voorbeeld van een FcRn-blokker is efgartigimod. In Nederland is efgartigimod op dit moment beschikbaar via een compassionate-use programma.